چیزی که مرا به ترس می اندازد
چشمان زنانی است که از زیر عینک آفتابی قابل دیدن نیست
به نظرم بدترین شکنجه است
نمی دانم
ولی اگر دست من بود
نمی ذاشتم هیچ زنی عینک آفتابی بزند
وقتی چشمان زنی را نمی بینم دچار دلهره می شوم
کابوس، وحشت و از این دست احساسات عجیب
درکم می کنید؟
چشمان این زن را دوست دارم
چشمانش بدبخت نیست
مثل همه ی عکسهایی نیست که عادت دارند صمیمیت زنانه را در بدبختی چشمانشان نشان دهند
چشمانش شوخ است
از آن چشمهایی است که راحت می خندد
مثل چشمهای خودم
!!!!!

اصلا می دانید

اعتقاد عمیق دارم
که چشمان یک مرد هر چه هم غمگین باشد می شود کنار آمد
اما زن باید چشمانش بتواند همیشه بخندد
حتی وقتی خسته و نابود است
باید بتواند به مرد مورد علاقه اش دروغ بگوید چشمهایش
که همینکه او هست انتهای آرامش است
که همینکه دستان او دورش است کافی است
حتی اگر تمام اینها را با بغض بگوید
بگذار مرد بیندیشد که این بغض هم از شادی بودن اوست
و دیگر هیچ .... همین